امروزه نیاز به یک مشاور خوب و خصوصا دانش روانشناسی بیش از هر زمان دیگر واجب و ضروری به نظر می‌رسد اما به دلایلی مثل عدم آشنایی بسیاری از مردم با روان شناس و هزینه های زیاد جلسات مشاوره و حرف و حدیث های اطرافیان، مراجعه به روانشناسان، محتاطانه و مخفیانه صورت گیرد...!!!
خاطر نشان کنم که روانشناسی از جمله رشته‌های دانشگاهی است که هر سال فارغ‌التحصیلان بسیاری دارد؛ اما علیرغم بالا رفتن آمار آسیب های اجتماعی مثل افسردگی،
چطور می شود به روانشناسی که در کنترل خشم دچار مشکل است و حالت تهاجمی دارد اعتماد کرد...!!!؟
روانشناسان به خاطر اینکه با بیماران روانی بسیاری درگیرند، خود نیز قطعاً از این بیماری‌ها بی‌بهره نخواهند ماند. به همین سبب، اشخاصی که در تيمارستان یا بیمارستان‌ها و در بخش مراقبت از بیماران روحی، روانی کار می‌کنند، اگر مراقب خودشان نباشند قطعا به صورت فرسایشی خواهی، نخواهی به این بیماری‌ها مبتلا خواهند شد.
در دنیا رسم بر این است که روانشناسی که وارد حرفه ی درمانی میشود در ابتدا مورد تحلیل قرار می گیرد و صلاحیت اخلاقی و شخصیتی وی تایید می شود. امید است در آینده شاهد چنین حرکتی در ایران نیز باشیم.
تصور غلط دیگری که در جامعه ما وجود دارد و برخی افراد آگاهانه و ناآگاهانه به آن دامن می زنند این است که روانشناسی یک علم وارداتی و مختص کشورهای غربی است و جنبه فانتزی دارد!
به علاوه در صحبت از آن نیز از ترجمه‌هایی استفاده میشود که در نشریات خارجی مانند ریدرز دایجست و رسانه‌هایی مانند آن آمده است. همچنین تست‌های کلیشه‌ای روانشناسی که نمی‌توانند به عنوان یک منبع قابل توجه مورد استفاده قرار گیرند.
